3. "Witaj szkoło. No dobra, trzeba przeżyć do czerwca"

Kolejny rozdział. Przepraszam, że dopiero dzisiaj wrzucam notkę, ale w ubiegłą niedzielę (11 listopad) przyjechał mój kochany zespół do Polski. Byłam tak podekscytowana, że tylko liczyłam godziny do ich koncertu i tylko tym się interesowałam. Ale myślę, że dość tego usprawiedliwiania. Jeśli ktoś chciałby mieć ze mną kontakt to podaję numer gg: 44423875. Tę notkę dedykuję Nieznajomej.

Ps.: Jak widać założyłam nowy "katalog" – blogi, które moim zdaniem warto przeczytać.

Ps.: W następnych notkach czasem będzie występować H.S. - będzie pojawiał się od czasu do czasu. Dlaczego on, a nie np.: James Alan Hetfield ? Otóż o tym przekonacie się... kiedyś w notce. Dla fanek zespołu, w którym śpiewa H.S. - pozwoliłam sobie na parę zmian. Ok, już nie przynudzam.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dlaczego ten wspaniały czas tak szybko mija? Miałem wrażenie, że dopiero wczoraj rodzice poinformowali mnie o moim prezencie urodzinowym - w przyszłym roku będę zdawał egzamin na prawo jazdy. A dzisiaj już trzeba iść do Goode – mojej nowej szkoły. Ciekawe, na jaką klasę trafię. Spojrzałem na zegarek – była 7:50. Miałem jeszcze dużo czasu. Powoli wstałem z łóżka i udałem się do kuchni.

- Cześć mamo, witaj Paul. Co tak wcześnie robicie?

- Trzeba zrobić śniadanie licealiście – uśmiechnęła się do mnie mama.
Usiadłem obok ojczyma. Po chwili dostałem śniadanie – niebieskie naleśniki. Zawsze się zastanawiam się, jak mama je robi. Chyba odczytała pytanie z mojej twarzy, bo odpowiedziała:
- To moja słodka tajemnica.

- Dobrze wiedzieć mamo.

- Percy, zawiozę Cię do szkoły. Kupię tylko zapas długopisów i przyjadę po Ciebie. Bądź gotów za godzinę. Ubierz się odpowiednio. Tylko się nie spóźnij.

Zacząłem się śmiać. Mama też. Paul patrzył na nas jak na wariatów. Po chwili sam też się zaczął śmiać. Zrozumiał, że to co powiedział zabrzmiało, jakbyśmy mieli iść na randkę.

- No no, Paul. Nie sądziłam, że będziesz zdradzał mnie z moim synem!
- To ja może pójdę się spakować, a wy sobie to wyjaśnijcie – chciałem udawać poważnego, ale coś mi nie wyszło. Umyłem się, ubrałem w szlafrok i poszedłem do pokoju. Na drzwiach szafy zobaczyłem...

- MAMO!!! CO TEN GARNITUR TUTAJ ROBI!

- To Twój ubiór do szkoły.

No pięknie. Dlaczego nie moje kochane jeansy?! Ja i garnitur? Nieźle. Przecież to jest niemodne. No ale cóż. Z mamą nie będę się kłócił. Dokładnie o 8:50 byłem gotów. Spakowałem do torby notatnik i długopisy – Orkana i zwykły długopis. W końcu musiałem jakoś zapisać plan lekcji, a miecz to nie najlepsze narzędzie do pisania.

                                                                         * * * * *

Przed dziewiątą stałem już na auli. Cała sala była oblepiona napisami – Witaj szkoło. No dobra, trzeba przeżyć do czerwca.

- Percy, na bogów, co ty tutaj robisz?

- Beckendorf? Jak to co – będę się uczył. A ty?

- To, co ty. Nie sądziłem, że wybierzesz Goode. Co za niepsodzianka. - zmierzył mnie wzrokiem - E... Percy. Od kiedy nosisz garnitur?

Już chciałem odpowiedzieć, że zostałem prawie siłą zmuszony do ubrania go, ale zostałem zagłuszony przez głos dyrektora.

-Witam wszystkich uczniów starych jak i nowych w tym nowym roku szkolnym...

Wyłączyłem się. Zacząłem zastanawiać się, co teraz robi Annabeth. Co miała na myśli mówiąc, że spotkamy się wkrótce. Włączyłem moje szare komórki, gdy usłyszałem swoje nazwisko odczytane przez nauczyciela. Gdy skończył poinformował wszystkich, że mamy się udać do sali 49. Po pół godzinie nareszcie mogłem udać się do mojej nowej klasy. Wszedłem do klasy. Zostało tylko jedno wolne miejsce obok, jakiegoś chłopaka.

- Przepraszam, czy mogę usiąść?

- Naturalnie. Jestem Harry Styles, miło mi poznać.

- Perseusz Jackson, ale wszyscy mówią do mnie Percy. Mi również.

Dalszą rozmowę przerwał nauczyciel. Podał nam plan lekcji i w jakich mamy salach. Plan nawet fajny. Poniedziałek, środa i piątek na 8:45, a reszta dni na 8:00. Każdy dzień do 14:00. Mamy dużo lekcji biologi i chemii. Ale poradzę sobie, prawda? Wyszliśmy z klasy i zaczęliśmy rozmawiać:

- Gdzie mieszkasz?

- Na Manhattanie.

- A gdzie dokładniej mieszkasz?

- Na Upper East Side.

- To tak jak ja! Jesteś nowy?

- Tak. Przeprowadziłem się w lipcu.

Rozmawialiśmy o wszystkim – muzyce, lekcjach, samochodach. Przed wejściem do bloku powiedzieliśmy sobie krótkie "do jutra". Ledwie otworzyłem drzwi, gdy usłyszałem pytanie:

- Jak tam w szkole? Fajny nauczyciel? Fajnych masz kolegów? A przedmioty? A plan? A...

- Mamo, dopiero przyszedłem. W szkole na razie jest fajnie. Poznałem tylko jednego człowieka – Harry'ego. Przedmioty mogą być. Plan jest najlepszy jaki mogłęm mieć. Uprzedzając twoje kolejne pytania. W klasie jest nas 20 – po połowie chłopców i dziewczyn. Moim wychowawcom jest pan profesor Marko Hopel – nauczyciel biologi. Coś jeszcze?

- Nie. Lepiej idź przygotować się do jutrzejszych lekcji.

- Jasne.

Wszedłem do pokoju. Przebrałem się, spakowałem lekcje i zacząłem słuchać moich ulubionych zespołów – The Rasmus, Nightwish, Kiss. Usiadłem na parapecie i postanowiłem, że w najbliższym czasie napiszę do Annabeth.